Rzekł człowiek do kamienia …

Rzekł człowiek do kamienia: „Mógłbyś być bardziej ludzki” A kamień mu odpowiedział: „Na to jestem jeszcze trochę za miękki”

Skałki na szlaku Skalnych Grzybów – Góry Stołowe

Właśnie dzisiaj przypomniało mi się to stare powiedzenie. Pewnie dlatego, że od jakiegoś czasu z powodu biegania, stałem się obiektem drwin, kpin i naśmiewania się ze mnie w miejscu pracy. Nie ze strony kierownictwa – na szczęście, ale ze strony szanownych kolegów. Nie wspominałbym o tym, lecz proces ten się nasila, zamiast słabnąć i trochę mnie to niepokoi. W zasadzie rozumiem moich kolegów. Bo ja się zmieniłem, a oni nie i stałem się dla nich dziwakiem. Kiedy kilka lat temu byłem, przynajmniej zewnętrznie podobny do nich, tzn. ważyłem prawie 90kg (ponad 100kg powoli staje się normą) Miałem (dzięki ćwiczeniom na siłowni), ponad normę rozwinięte mięśnie. Mocno obrośnięte tłuszczem, z powodu stosowania diety ukierunkowanej na rozwój masy mięśniowej, bez dbałości o jakość. Różnice i tak były, bo ja miałem więcej centymetrów w klatce piersiowej niż w pasie, a oni odwrotnie. Na szczęście tego nie dostrzegali. Teraz jest odwrotnie, bo moje starty i całe bieganie, u kilku kolegów wzbudza szacunek, dla innych jest obojętne, ale dla większości jest powodem do drwin. Piszę o tym, bo niektórzy koledzy biegacze skarżą się na nie zrozumienie swojej biegowej pasji, brak wsparcia ze strony zakładu pracy itd. Ja nie oczekuję pomocy, lecz marzy mi się święty spokój.

Głowa Króla – Góry Stołowe

Nie będę szerzej rozwodził się na ten temat, bo mógłbym kogoś obrazić i na pewno bym to zrobił. Jest mi niezmiernie przykro z tego powodu, że nie robiąc nic niezwykłego, nagannego, dziwnego – stałem się obiektem ataków. Ale na samą myśl, że jutro znajdę się na kilka godzin – podczas Maratonu Gór Stołowych, wśród kilku setek ludzi takich jak ja. Wiem, że warto żyć i dalej męczyć się z ludźmi sprawnymi inaczej. Bo w to, że oni się zmienią i na przykład zaczną biegać, jeździć na rowerze, pływać lub robić cokolwiek sensownego i cieszyć się życiem – nigdy nie uwierzę.

Slavo 65